Troostpoëzie
Foto van Geert
en hoe moet het nu
verder
lege ruimte die
jij moet vullen
niet langer met zijn
niet langer met spreken
gewoon je lach
op mijn ogen
je stem
in mijn hoofd
Alles lijkt
niet meer zo gewoon
het bezoek aan het museum zonder jou
geen telefoontje meer voor een afspraak
gsm berichten blijven onbeantwoord
de wereld is wat vloeibaarder geworden
met toch soms de harde werkelijkheid
je bent er nog
ongrijpbaar, ontastbaar
maar steeds
de geschiedenis die wij schreven
is nog niet opgedroogd
en toch al verleden
onvoltooid in tijd
is nog niet opgedroogd
en toch al verleden
onvoltooid in tijd
de weg die we samen liepen
bracht ons naar onverwachte doelen
steeds hunkerend naar de toekomst
achter elke bocht hopen op de zon
het heden maakt een wending
voor mij een andere, eeuwige horizon
voor ons het koesteren van herinneringen
met de belofte elkaar terug tegen te komen
ergens…